-
Opdrachtgever(s)Nationaal Multiple Sclerose Centrum
-
BouwplaatsMelsbroek
-
ProjectarchitectDirk Engelen
-
ArchitectenteamMelissa Janssens, Sebastien Delagrange, Stephane Van Eester, Nick Verbeeck, Frank Verschuren
-
InterieurteamBen Depuydt
-
Competitie2011
-
Jaar2011-
-
StatusOntwerp
Het NMSC wil haar functies uitbreiden: naast de residentiële en ambulante zorg voor personen met MS, blijkt er een duidelijk toenemende nood naar opvang voor chronische patiënten buiten een ziekenhuisomgeving, maar wel in een aangepaste woon- en zorgomgeving. Het NMSC wil aldus evolueren op drie niveaus: revalidatie, zorg en aangepast wonen. Om aan die ambitie te kunnen voldoen, is een vervanging van de huidige gebouwen noodzakelijk.
De bestaande gebouwen zijn sterk verouderd en vormen een verzameling van allerhande bouwstijlen uit verschillende periodes, zonder enige architecturale of functionele samenhang. Alleen het revalidatiegebouw voldoet aan de moderne normen en aan de verwachtingen van de patiëntenpopulatie.
Een zorgvuldige inpassing van het programma waarbij harde confrontaties met de omliggende bebouwing zoveel mogelijk worden vermeden is essentieel. De bouwhoogtes van de omliggende bebouwing zijn immers beperkt. Voor de hoogste bouwlaag van de MS Kliniek wordt een setback gebruikt om de impact te beperken. Er wordt tevens dankbaar gebruik gemaakt van de karakteristieke kloostermuur: de smalle straat en de hoge muur maken het ziekenhuisvolume vanaf straat minder prominent aanwezig. Door het volume te knikken tot L-vorm is het totale gebouw nergens waarneembaar in zijn volle lengte. Door het aanbrengen van insnoeringen ontstaat niet alleen interessante daglichttoetredingen en doorzichten maar ook een opgedeeld volume dat de mogelijkheid geeft om ieder deel een eigen accent te geven waardoor het gebouw gelezen wordt als een samenvoeging van sub-entiteiten.
De materialisatie van het project is erop gericht de nieuwbouw te integreren in zijn omgeving. De keuze voor baksteen als basis, zowel in tint als in materiaal verwijzend naar de oude kloostermuur rondom de site, is daarbij een logisch uitgangspunt. Het lichte basispalet wordt vervolgens verder aangevuld met bijkomende materialen: bronskleurig aluminium voor het buitenschrijnwerk, grote glasvlakken, betonnen kaderelementen rondom cafetaria en refter van het NMSC en verticale houten gevelbekleding voor de patio’s van de PVT. Het geheel streeft ernaar door baksteenarchitectuur een warm karakter te creëren, en zo de zorgcampus als geïntegreerde entiteit in de dorpskern in te passen.
Beide gebouwen zijn daarbij duidelijk verwant, zonder echter identieke kopieën te zijn. Uitgaande van eenzelfde basispalet, dat op masterplan-niveau werd bepaald, krijgt elk volume zijn eigen karakter door middel van subtiele verschillen in detaillering, geleding en materiaalgebruik.